Για την αχαρακτήριστη και γνωστή πλέον σε όλους μας δήλωση του Κραουνάκη γράφτηκαν πολλά κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κυρίως από κατοίκους της Μακεδονίας. Αυτού του προικισμένου τόπου με φυσικό πλούτο, προπαντός όμως προικισμένου από εξέχουσες προσωπικότητες τόσο της αρχαίας όσο και της νεότερης ιστορίας μας. Από τον Μέγα Αλέξανδρο, ο οποίος διδάχθηκε από τον μεγαλύτερο φιλόσοφο όλων των εποχών και θεμελιωτή μεταγενεστέρων επιστημών, τον Αριστοτέλη, μέχρι- ενδεικτικά πάντοτε- τον αρχαίο φιλόσοφο Δημόκριτο, τον σοφιστή Πρωταγόρα, τον αρχιτέκτονα Δεινοκράτη. Από του Λόγιους της Μακεδονίας, οφείλω να κάνω ρητή μνεία στους Βεροιείς Ιωάννη Κωττούνιο, Δημήτριο Ρακτιβάν, Κωνσταντίνο Ρακτιβάν, Δημήτριο Βικέλα, Μητροφάνη Κριτόπουλο (Πατριάρχη Αλεξανδρείας).
Για τους δε Μακεδονομάχους- ήρωες, μακροσκελής ο κατάλογος των ονομάτων, οι πιο γνωστοί εξ αυτών ο Καπετάν Άγρας, ο Καπετάν Περδίκας, ο Γερμανός Καραβαγγέλης, ο Δημήτριος Νταλίπης και εκατοντάδες άλλοι που πολέμησαν για την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Οποιοσδήποτε σχολιασμός από πλευράς μου για τα πρόσωπά τους, θα τους αδικούσε διότι δεν είναι δυνατό να συμπεριλάβει το μέγεθος και το εύρος της πολύπλευρης και πολυτάλαντης προσωπικότητας του καθενός ξεχωριστά.
Και σ’ αυτό το σημείο διερωτώμαι εάν η γλώσσα συνιστά το μοναδικό συστατικό διαμόρφωσης της ελληνικής εθνικής συνείδησης. Κατά τη γνώμη μου, ως μη ειδικού βεβαίως, όχι. Ενδεικτικά και πάλι θα αναφερθώ στους Ελληνοπόντιους εκ Ρωσίας, οι οποίοι ίσως ομιλούν καλύτερα την ρωσική γλώσσα από την ελληνική- ομιλούν όμως την ποντιακή διάλεκτο η οποία έχει τις ρίζες της στην αρχαία ελληνική- ωστόσο όμως βάπτιζαν εκεί, στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, τις θυγατέρες τους με το όνομα Ελλάδα! Υπάρχει πιο τρανή απόδειξη της «ελληνικότητάς» τους; Οι δε πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τον Πόντο- οι οποίοι ενδεχομένως δεν ομιλούσαν μόνον ελληνικά- εκδιώχθηκαν και σφαγιάσθηκαν από τους Τούρκους επειδή ήταν Έλληνες! Και το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν συνωστίσθηκαν στην προκυμαία της Σμύρνης για μια βόλτα μεσοπέλαγα όπως πρεσβεύει η Ρεπούση- friendly επίσης με τις απόψεις Κραουνάκη, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση που ο ίδιος επανέλαβε πολλές φορές στο ανιστόρητο λογύδριό του, ορολογία παντελώς μη ελληνική, τη στιγμή που μέμφονταν τους κατοίκους της Βορείου Ελλάδος για το γεγονός ότι δήθεν μέχρι πρότινος δεν μιλούσαν ελληνικά!
Το ανθελληνικό παραλήρημα των ανθρώπων αυτού του «είδους» της τέχνης και της διανόησης, οι οποίοι ενίοτε εκφέρουν και επίσημη πολιτική και κομματική άποψη, αδυνατώ να πιστέψω ότι φέρει μόνο την προσωπική σφραγίδα της συμπλεγματικής κοινωνικοπολιτικής αντίληψή τους, και δεν αποσκοπεί στην αποδόμηση της εθνικής συνοχής της ελληνικής κοινωνίας. Με μία πρώτη αξιολόγηση μπορεί να πιστεύουμε ότι εν μέρει το επιτυγχάνουν, αυτό όμως που τελικά επιτυγχάνουν είναι να μας συνδέσουν συναισθηματικά ακόμη περισσότερο με την ιστορία του τόπου μας, τις ρίζες μας και τους ένδοξους- είτε τους αρέσει είτε όχι- προγόνους μας.
Ο δεσμός των απανταχού Ελλήνων με το ιστορικό παρελθόν του είναι αρραγής, και όσες προσπάθειες κι αν έγιναν για να αμαυρωθεί ως «εθνικιστικός», εκδηλώνεται σε όλες τις εκφάνσεις του σύγχρονου κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας μας, με τον χαρακτήρα της δημιουργικότητας και της ευρηματικότητας, που πολλάκις καλύπτει τα κενά της πολιτείας αναφορικά με τη γενικότερη παιδεία που μας παρέχει. Όσες φορές λειτουργήσαμε με «διαχωριστικές γραμμές» πολιτικές, κοινωνικές ή γεωγραφικές, οι συνέπειες που καταγράφηκαν ήσαν καταστροφικές για εμάς και την πατρίδα μας. Σε όποιο λοιπόν γεωγραφικό κομμάτι της Ελλάδας κι αν ζούμε είτε καταγόμαστε, αυτά που μας ενώνουν είναι αναρίθμητα. Το μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις, είναι ότι η ενσυνείδητη επιλογή της ενότητας, της δύναμης της ομοψυχίας και της ομοφωνίας, μαζί βεβαίως με τη γοητεία και τη δημιουργικότητα της διαφορετικότητας, συνιστούν Πολιτισμό και Διανόηση!!!
Πόπη Δεμερτζίδου- Παπαγιάννη
Δικηγόρος
