To ψέμα, επίσημα φαίνεται να έχει την τιμητική του μόνο μία ημέρα το χρόνο, την Πρωταπριλιά! Στο δημόσιο βίο του τόπου μας όμως, μάλλον ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Στην πολιτική το ψέμα «πανηγυρίζει» κάθε μέρα, δεκαετίες τώρα!
Από τους κινηματογραφικούς χαρακτήρες της δεκαετίας του ΄60, του Μαυρογιαλούρου και του Ψευτοθόδωρου που αποτυπώνουν το φέρεσθαι των πολιτικών της εποχής, μέχρι και σήμερα, ο «χορός του ψεύδους» καλά κρατεί!
Βεβαίως εν προκειμένω, η σχέση του «ψευδόμενου πολιτικού» και του «αποδέκτη- πολίτη του ψεύδους», είναι μια αμφίδρομη σχέση αλληλεπίδρασης και αλληλεξάρτησης. Διότι ο πολίτης όχι μόνον δεν είναι άμοιρος ευθυνών, αλλά ως ψηφοφόρος συντηρεί την κατάσταση αυτή και μάλιστα με την κατ’ εξακολούθηση εκλογική συμπεριφορά του την καθιστά πλέον χρόνια, σε σημείο που να αποκτά ο ίδιος την πεποίθηση ότι η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος, όπου το μέγεθος της ευθύνης που φέρει η κάθε πλευρά είναι δυσδιάκριτο!
Εάν αντιληφθούμε ότι τροφοδότης της φαύλης αυτής κατάστασης είναι η επιβράβευση των ψευδών υποσχέσεων δια της ψήφου μας και η «πανηγυρική» απόρριψη όσων δεν «χαϊδεύουν τα ώττα μας», ίσως υπάρχει ελπίδα για αποκατάσταση της «αλήθειας»!
Όχι βεβαίως εκείνη η ελπίδα που από προεκλογική δέσμευση μετατράπηκε σε κοινωνική απόγνωση, ούτε οι προεκλογικές εξαγγελίες για «πυλώνες ανάπτυξης» που εκστομίσθηκαν από τοπικούς άρχοντες που επιδεικνύουν «υβριστική» αδιαφορία στις δυνατότητες αυτού του τόπου.
Η δε ευθύνη τους «βαραίνει» ακόμη περισσότερο, όταν η ανοχή των «απατηλών φαινομένων» τύπου Σώρρα, ενισχύεται με την παρουσία αιρετών- με τον θεσμικό τους ρόλο- σε τέτοιου είδους πολιτικές εκδηλώσεις, οπότε στη συνείδηση του απεγνωσμένου πολίτη, αυτό μεταφράζεται σε αποδοχή και εμπιστοσύνη αυτών των φαινομένων!
Ο θυμόσοφος λαός μας συνδέει την «ψευτιά» με δεσμούς συγγένειας με την «κλεψιά» : «Η ψευτιά και κλεψιά είναι μάνα κι ανηψιά»!
Η στρεβλή αυτή συγγένεια παραμένει αραγής, όσο επιλέγουμε να μας κυβερνούν και να μας διοικούν πρόσωπα, των οποίων η πολιτική υπόσταση στηρίζεται στην ψευδεπίγραφη καλλιέργεια προσδοκιών περί «προσωπικών βολεμάτων» και σε κανόνες αναξιοκρατικής διαδοχής εν είδει «δακτυλιδιών»!!!
Η αλήθεια όμως είναι το «φως» και πάντοτε διαλύει το σκοτάδι….
Καλή Ανάσταση!
Πόπη Δεμερτζίδου- Παπαγιάννη
Δικηγόρος
