Tης Τζωρτζίνας Αθανασίου, Νάουσα
Εδώ και πολύ καιρό, είχε ανακοινωθεί ήδη στο Δημοτικό Συμβούλιο, η καινοτόμος ιδέα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από το δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης της πόλης. Το σχέδιο αυτό, από ιδέα, έγινε πράξη, σε σημείο που να αναγνωριστεί και να βραβευτεί στις 24/10/2016 στο πλαίσιο της εκδήλωσης Best City Awards 2016. Την προηγούμενη εβδομάδα, ανακοινώθηκαν λύσεις ή σημειώθηκαν πρόοδοι σε προβλήματα που χρόνιζαν και εκκρεμούσε η επίλυσή τους: Μειώθηκε κατά 30 % το ενεργειακό κόστος του κολυμβητηρίου και του ΚΠΕ, υπογράφηκε η σύμβαση για τις πιστοποιημένες παιδικές χαρές, και όχι μόνο για τη «χελωνίτσα» που προχωρά, ολοκληρώνεται η ανάπλαση του Σιδηροδρομικού Σταθμού Νάουσας, ξεκίνησε η παράδοση των νέων κάδων απορριμμάτων, ολοκληρώθηκε η μελέτη για την διεξαγωγή του Διεθνούς διαγωνισμού εκμίσθωσης του Χιονοδρομικού Κέντρου, και συνεχίζεται η ασφαλτόστρωση σε οδούς του Δήμου. Είμαστε βέβαια από τη φύση μας λίγο ανυπόμονος λαός και θα τα θέλαμε όλα να έχουν ήδη γίνει, αλλά ας παραδεχτούμε πως σε κάποια μείζονα προβλήματα, το «θα» που δήλωναν κάποιοι ότι τους έχει κουράσει (δεν ανακαλύφθηκε ακόμα βέβαια νέα έκφραση του μέλλοντος χρόνου), έχει αντικατασταθεί από τον ενεστώτα και συνοδεύεται και από το «ήδη».
Κατά το παρελθόν είχα συντάξει ένα άρθρο με τίτλο «Ο πιο τυχερός Δήμαρχος θα είναι ο επόμενος» (Μακεδονικά Νέα, 20-02-2016), σε κάποιους ούτε ο τίτλος άρεσε, ούτε και το περιεχόμενο εκείνου του άρθρου. Διαφαίνεται ότι είχα δίκιο. Με ό,τι μακρόπνοο έχουν καταπιαστεί τα μέλη των ομάδων που έχει συστήσει ο Δήμαρχος Νάουσας, έχει αποφέρει καρπούς που θα ωφελήσουν την πόλη. Γνωρίζω πως κάποιοι εξ υμών θα σκεφτούν πως «ευλογώ τα γένια μου» μιας και στην ομάδα έργου για το Χιονοδρομικό Κέντρο 3-5 Πηγάδια συμμετέχει ο σύζυγός μου. Ένας λόγος παραπάνω λοιπόν, για να ενισχυθεί το τεκμήριο ειλικρίνειάς μου, καθώς γνωρίζω τις έγνοιες, τις δυσκολίες, τις ατελείωτες ώρες εργασίας, μελέτης, γραφής, διασταύρωσης στοιχείων, μετακινήσεων και ασφαλώς ικανοποίησης που χρειάστηκαν για να έρθουν όλα εις πέρας.
Προβληματίζομαι μόνο, που αυτά που βαίνουν καλώς σε τούτον τον κόσμο τον αγγελικά πλασμένο, είναι όσα είναι μακρόπνοα και εντάσσονται σε κάποιο στρατηγικό σχεδιασμό. Ό,τι έχει να κάνει με την καθημερινότητα μας ταλαιπωρεί, κοινώς, ταλαιπωρούμαστε. Δεν περιμένατε εμένα για να διαπιστώσετε το πρόβλημα των σκουπιδιών και των αδέσποτων. Μάτια έχετε και βλέπετε. Πέρα από μάτια για να βλέπουμε, έχουμε όμως και χεράκια, που μας επιτρέπουν να μην αφήνουμε αποβραδίς τις σακούλες εκτός κάδων και να μην εγκαταλείπουμε κουτάβια σε ξένες πόρτες επειδή «έχει ο Θεός». Ποιος δεν γνωρίζει ότι γάτες και σκύλοι δε θα τις ξεσκίσουν και σκορπίσουν παντού το κατά τα αλλά χρήσιμο, διότι πολλές φορές ανακυκλώσιμο, περιεχόμενό τους. Όχι, δεν μας ρίχνω την αποκλειστική ευθύνη ως δημότες για την καθαριότητα της πόλης. Αλλά να…πώς να το πω…αν μου χαλάσει η ηλεκτρική σκούπα στο σπίτι, φροντίζω να μην κάνω πολλά ψίχουλα. Ασφαλώς, υπάρχει έλλειψη κάδων, και αυτό διορθώνεται ήδη, ας ελπίσουμε ότι θα σεβαστούμε τους νέους κανονισμούς και θα εγκαταλείψουμε τις μέχρι τώρα βολικές μεν, αλλά κακές μας συνήθειες.
Θα ήθελα να μείνω και σε ένα άλλο σημείο. Χάρη στα μνημόνια συνεργασίας του Δήμου Νάουσας που υπογράφηκαν με τους Δήμους Καλαμαριάς και Θεσσαλονίκης, έχει αυξηθεί η κίνηση σε τουριστικά λεωφορεία στην πόλη μας. Ομολογώ πως δε θα το είχα παρατηρήσει ούτε εγώ, αν κάποιοι πιο προσεκτικοί από μένα δεν είχαν επισημάνει τη δυσκολία τους στο παρκάρουν. Δε βρίσκω όμως πως υπάρχει λόγος αρνητικού σχολιασμού στο ότι ένας δημότης Νάουσας, πάρκαρε το αυτοκινητό του σε χώρο στάθμευσης που ως το πρόσφατο παρελθόν τουλάχιστον, δεν χρησιμοποιούνταν για το σκοπό που κατασκευάστηκε: για τα λεωφορεία. Είναι θέμα συνήθειας. Θα χρειαστεί να καταλάβουμε ότι η πόλη ξαναπαίρνει ζωή, και ότι εκεί αποβιβάζονται οι επισκέπτες μας.
Και μετά είναι και κάτι άλλο, στη Βέτλανς, έγινε προβολή της βραδιάς βράβευσης της πόλης μας, με λίγες παρουσίες. Καθότι αισιόδοξη εκ φύσεως και με χιούμορ, θα τολμήσω να πω, σκέφτηκα πως οι υπόλοιποι καμάρωναν την πόλη μας από τον καναπέ τους. Αλλά είπαμε…χιούμορ έχω, όχι ψευδαισθήσεις. Στη Βέτλανς, έγινε επίσης παρουσίαση του σήματος της πόλης, με λίγες παρουσίες. Απορίες είχαν πολλοί, κατά πώς φάνηκε, να τις εκφράσουν γιατί δεν ήρθαν;
Και για όλα αυτά τα θετικά, ανεξάρτητα αν κάποιοι ψήφισαν ή δεν ψήφισαν τον «Κοινό Τόπο», δε θα έπρεπε να χαιρόμαστε όλοι; Αν είχε εκλεγεί άλλος συνδυασμός, προσωπικά θα ήθελα να πετύχει, γιατί στο καράβι που θα οδηγούσε θα επέβαιναν τα παιδιά μας….Αλλά είναι και που η Ιστορία δεν μας αφήνει να ηρεμήσουμε: Μετά τη νίκη του Μαραθώνα το 490 π.Χ, ο Θεμιστοκλής είχε χάσει τον ύπνο του δηλώνοντας «ουκ εα με καθεύδειν, το του Μιλτιάδου τρόπαιον» (δε με αφήνει να ηρεμήσω, το τρόπαιο του Μιλτιάδη). Αυτή του η αντίληψη βέβαια, οδήγησε στην επιτυχή έκβαση της ναυμαχίας της Σαλαμίνας (480 π.Χ).
Αν είναι έτσι…..Άντε να δούμε…..
