«ΕΝ ΓΑΡ ΧΕΡΣΙ ΤΕΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΕΠΕΩΝ Δ’ ΕΝΙ ΒΟΥΛΗ, ΤΩ ΤΟΥ ΤΙ ΧΡΗ ΜΥΘΟΝ ΟΦΕΛΛΕΙΝ, ΑΛΛΑ ΜΑΧΕΣΘΑΙ» (Ιλιάς Π, 629-630)
Γιατί στα χέρια (σ.σ. εναπόκειται) το τέλος του πολέμου και για τους λόγους (σ.σ. χώρος είναι) στη βουλή, γι’ αυτό δεν χρειάζονται οι μύθοι (σ.σ. τα πολλά λόγια), αλλά να μαχόμαστε! (Πάτροκλος προς Μηριόνη).
Διανύουμε την 5η δεκαετία τουρκικών απειλών, εντάσεων και προκλήσεων. Ο ηγέτης του ΑΚΡ και σημερινός πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας περίμενε να συμπληρωθούν 14 έτη παραμονής στην εξουσία, προτού παρουσιάσει το μεγαλύτερο (σ.σ. Η φαρέτρα κρύβει και άλλες εκπλήξεις) μέρος των πραγματικών προθέσεών του. Η γεωστρατηγική των κεμαλιστών επικαιροποιήθηκε και παρότι παρέμεινε στον πυρήνα της αναθεωρητική σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας (και όχι μόνον…) αναβαπτίστηκε σε νέο-οθωμανική, με πανισλαμιστικές τάσεις ενσωματώνοντας νέα εργαλεία προβολής ισχύος.
Του Ιωάννη Σ. Θεοδωράτου*
Από τις αρχές του περασμένου έτους ένας νέος κύκλος περιφερειακής αποσταθεροποιήσεως ξεκίνησε αποκαλύπτοντας πως μαζί με την χρησιμοποίηση της στρατιωτικής ισχύος ως εργαλείο ασκήσεως εξωτερικής πολιτικής, οι νέο-οθωμανοί του Ταγίπ Ερντογάν εργαλειοποίησαν με γεωπολιτικό κυνισμό: α) Τις ροές προσφύγων και λαθρομεταναστών και β) την αντιισραηλινή ρητορική του σουνιτικού Ισλάμ.
Οι δύο αυτοί νέοι σχεδόν αήττητοι «μυστικοί στρατοί» εκατομμυρίων συγκροτήθηκαν και εφοδιάστηκαν χωρίς περιορισμούς με ένα πανίσχυρο ζεύγος όπλων – ιστορικώς αποδεδειγμένα για την καταστροφική τους ικανότητα – το δέος και τον φανατισμό.
Η δύναμη που ελέγχει κατά την παρούσα περίοδο την χερσόνησο της Ανατολίας και την πεδιάδα της ανατολικής Θράκης επιχειρεί λόγω της γεωγραφικής εγγύτητος με την περιοχή της ευφόρου ημισελήνου (Συρία, Λίβανος, Ιράκ) και την γη της επαγγελίας (Ισραήλ, Ιορδανία), να αναδειχθεί στο παρόν γεωιστορικό πλαίσιο αναφοράς σε περιφερειακή δύναμη.
Οι ηγέτες της συγκεκριμένης δυνάμεως οι οποίοι χαρακτηρίζονται ως νέο-οθωμανοί σουνίτες πανισλαμιστές δείχνουν να εκπληρώνουν την γεωπολιτική επιταγή, όπως αυτή καθορίζεται από τον Αχμέτ Νταβούτογλου (συγγραφέως του «Στρατηγικού Βάθους»).
Ωστόσο δεν είναι μόνον η επικαιροποιημένη επαναφορά του περιεχομένου του «Εθνικού Όρκου», η οποία ενεργοποιεί εδαφικές βλέψεις και απειλεί με αλλαγές συνόρων και αναθεωρήσεις συνθηκών. Τι ίδιο το τουρκο-ισλαμικό ιστορικό-πολιτιστικό υπόβαθρο έχει ως σημείο αναφοράς την ρήση «η πατρίδα μου είναι έως εκεί που φθάνει το βέλος μου».
Συνεπώς για να προσδιορίσουμε το όριο των τουρκικών βλέψεων (με ορίζοντα το συμβολικής σημασίας έτος 2023) αρκεί να σημειώσουμε επί χάρτου τις μέγιστες εμβέλειες και τα βεληνεκή των τουρκικών μαχητικών των οπλικών συστημάτων που μπορούν να φέρουν (το υποστρατηγικό βλήμα SOM) και ιδίως των πυραύλων τύπου Yildirim IIΙ. Ο λαλίστατος Νταβούτογλου μας έχει ήδη ενημερώσει μέσα από το αναθεωρητικό βιβλίο του, πως η άμυνα των Στενών και της Κωνσταντινουπόλεως αρχίζει από την Βοσνία-Ερζεγοβίνη.
Ο ίδιος μιλώντας στο Ικόνιο στις 07-04-2012 αναφέρθηκε στο nizam I alem (τάμα, ιερή αποστολή) του τουρκικού έθνους, προαναγγέλλοντας ότι έως το 2023 «… θα ξανασμίξουμε με τα αδέλφια μας που βρίσκονται στα εδάφη που χάσαμε την περίοδο 1911-1923 και στα εδάφη από τα οποία αποχωρήσαμε. Αυτό αποτελεί επιτακτικό ιστορικό καθήκον».
Σήμερα πολλοί αναρωτιούνται που βρίσκεται ο γεωπολιτικός μέντωρ του Ερντογάν. Εκτιμώ πως όσο η σκέψη του είναι πανταχού παρούσα και καθορίζει τους άξονες της αναθεωρητικής νέο-οθωμανικής στρατηγικής, ο Αχμέτ Νταβούτογλου θα είναι ωσεί παρόν από το παρασκήνιο που έχει μετατραπεί σε αθέατο προσκήνιο.
Όμως για να επιτευχθεί αυτό τιτάνιο έργο γεωιστορικής ανατροπής, δεν αρκούν τα τουρκικά όπλα, παρότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των οποίων πλέον σχεδιάζεται αναπτύσσεται και παράγεται στην Τουρκία, χάρη στο συγκροτημένο σχέδιο για την εθνική (δημόσια και ιδιωτική) αμυντική βιομηχανία που εκπόνησε το AKP και υλοποιείται μέσω του προγράμματος Vision 2023 (Όραμα για την συμπλήρωση 100 ετών από της ιδρύσεως της Τουρκικής Δημοκρατίας).
Ούτε επίσης μπορεί να έλθει σε πέρας μέσω της αποκτήσεως τακτικών πυρηνικών όπλων. Σημειώνουμε με έμφαση πως τρεις έως πέντε κεφαλές απείλησε ότι θα αποκτήσει από το Πακιστάν ο Ερντογάν στο πλαίσιο της προσφάτου επισκέψεώς του στην αδελφή ισλαμική σουνιτική χώρα, για τον πληθυσμό της οποίας οι Τούρκοι αντιμετωπίζονται περίπου ως ανάδοχοι (η πακιστανική καλείται urdu δηλαδή η γλώσσα της ορδής, του στρατού, ordu/orda δηλαδή στα τουρκικά-μογγολικά) πέραν της θρησκευτικής αδελφοσύνης.
Για να υπεισέλθει στην τουρκική σφαίρα επιρροής και στην καινούρια νέο-οθωμανική ισλαμική περίοδο μια εκτενής γεωγραφική έκταση η οποία περικλείεται από το γεωγραφικό σύμπλοκο το οποίο άρχεται:
α) Από την αυστριακή Βιέννη, του ποταμού Δουνάβεως, της Σερβίας, της Βουλγαρίας περιλαμβανομένων και δια του μέσου της Μαύρης Θαλάσσης μέχρι τον Καύκασο περικλείοντας την Γεωργία, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν προς βορράν,
β) της Αδριατικής/Ιονίου, από τις δαλματικές ακτές την Κροατία και την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο και την Αλβανία συν της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδος προς δυσμάς,
γ) του Κρητικού Πελάγους μετά της Κρήτης, της ανατολικής Μεσογείου μετά της Κύπρου έως το Δέλτα του Νείλου και της Χερσονήσου του Σινά συμπεριλαμβανομένης της ομωνύμου διώρυγος προς νότον και
δ) του Ισραήλ, της Ιορδανίας, της Συρίας, του Λιβάνου, του Ιράκ έως του δυτικού Ιράν προς δυσμάς, απαιτείται η χρήση νέων καινοτόμων δυσκόλως ανασχεσίμων εργαλείων κατακτήσεως και καταλήψεως.
Το καθεστώς Ερντογάν συγκροτείται από μια ευρεία ομάδα ειδικών και μη προσώπων, τα οποία σε συνδυασμό με την εμπειρία που παρέχει το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας, την κάθετη δομή διοικήσεως της εξουσίας και την μορφογενετική επιρροή την οποία παρέχει στις μάζες το εμπνευσιακό νέο-οθωμανικό όραμα, συν τις ευρύτερες παραμέτρους ισχύος του κράτους, σχεδιάζουν την υψηλού ρίσκου εθνική γεωστρατηγική.
Η πολιτική αυτή απλώνεται σε τρεις ηπείρους, ενσωματώνοντας ιστορικούς, γεωγραφικούς και θρησκευτικούς στόχους. Είναι γνωστή η θεωρία των 5 Κ (Κασμίρ, Κύπρος, Κουρδιστάν, Κορέα και Κουντούς=Ιερουσαλήμ) γεωγραφικών σημείων υψηλού γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος, της νέο-οθωμανικής πανισλαμικής πολιτικής.
Σε μια τέτοιου επιπέδου γεωστρατηγική σχεδίαση, η τουρκική εξωτερική πολιτική διείδε μια σημαντική ευκαιρία – όπως την εκτίμησαν και ανέλυσαν τα εγχώρια κέντρα – λόγω της κρίσεως την οποίαν προκάλεσε η αμερικανικής εμπνεύσεως Αραβική Άνοιξη και η συνεχιζόμενη αποσταθεροποίηση τρίτων κυρίως μουσουλμανικών χωρών. Είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου για την στρατολόγηση ανθρώπων και ιδεολογιών διασυνδέοντας την νέο-οθωμανική γεωστρατηγική με το θρησκευτικό φανατισμό και την εκμετάλλευση των προσφυγικών και των λαθρομεταναστευτικών ροών.
Δυο σύγχρονες τάσεις, δύο φαινόμενα. Δύο παγκόσμια προβλήματα εργαλειοποιήθηκαν και στρατολογήθηκαν προκειμένου να ασκηθεί η υπερτάτη πίεση κατά των δύο σημαντικών αντικειμενικών σκοπών (ΑΝΣΚ) της πρώτης φάσεως του σχεδίου της νέο-οθωμανικής Τουρκίας προς το όραμα 2023.
Ο πρώτος ΑΝΣΚ βρίσκεται στο ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων της τουρκικής γεωστρατηγικής, περιλαμβάνοντας την Ελλάδα, την Κύπρο και την κλινικώς νεκρή ευρωπαϊκή πορεία της Αγκύρας.
Ο δεύτερος ΑΝΣΚ βρίσκεται στην Μέση Ανατολή στο ασιατικό θέατρο επιχειρήσεων και είναι το Ισραήλ, το προγεφύρωμα της Αγγλοσαξονικής σταυροφορικής Δύσεως, όπως αρέσκονται να το αποκαλούν οι νταβουτογλιανής εμπνεύσεως νέο-οθωμανοί.
Εάν αυτές οι δύο καίριες ζωτικής σημασίας γεωγραφικές περιοχές ελεγχθούν ή εξουδετερωθούν εντασσόμενες στην τουρκική σφαίρα επιρροής, τότε θα έχει καλυφθεί το μεγαλύτερο και δυσκολότερο μέρος της πορείας προς το όραμα του 2023. Τα όπλα τα οποία ήδη χρησιμοποιούνται είναι εντυπωσιακά.
Προς την Ελλάδα εργαλειοποιήθηκαν οι προσφυγικές – λαθρομεταναστευτικές ροές οι οποίες κατευθύνονται εμμέσως και αμέσως ως επιθετικές ενέργειες με στόχο την κατάρρευση της ελληνικής αμύνης, χωρίς καν να θιγούν στρατιωτικοί στόχοι δια πληγμάτων.
Είναι σαφές πως μετά από την από καιρό κυοφορούμενη ένταση στις σχέσεις μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας, η 31η Δεκεμβρίου ίσως να αποτελεί το έσχατο ορόσημο στο σήριαλ περί αποδόσεως καθεστώτος βίζας, πέραν του οποίου η Άγκυρα αποδεσμεύεται να προβεί σε αντίποινα. Στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας ο πρώτος μυστικός στρατός του Ερντογάν ετοιμάζεται – ακουσίως – να αναλάβει δράση.
Ο πρώτος στρατός στελεχώνεται πέραν των ελαχίστων πλέον Σύρων προσφύγων (σ.σ. Για τους οποίους ο Ερντογάν προνόησε να μπορούν να λάβουν την τουρκική υπηκοότητα) από εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους νέους άνδρες, οι οποίοι ψάχνουν μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη.
Παρά το κλείσιμο των συνόρων γεγονός που φράζει τον δρόμο προς την ΕΕ μέσω Βαλκανίων, η τουρκική γεωστρατηγική δεν αποδομείται ούτε αναχαιτίζεται καθώς ο ΑΝΣΚ είναι ο ελληνικός χώρος. Εάν τις πρώτες εβδομάδες του 2017 εξαπολυθούν κύματα της τάξεως των 50-100.000 ανθρώπων, ουδείς μπορεί να τα αναχαιτίσει με δηλώσεις.
Άρα η ασφυκτική πίεση που θα μας ασκηθεί δια της κυνικής εργαλειοποιήσεως των ροών, θα επιφέρει τέτοιο πλήγμα στην ελληνική κοινωνία και τις κρατικές δομές που κανένα οπλικό σύστημα ακόμη και πυρηνικό δεν θα μπορούσε να προκαλέσει. Στόχος η αλλοτρίωση και η αλλοίωση της δημογραφίας και της κυριαρχίας, δηλαδή προσβάλλεται η ίδια η συνέχεια του ελληνικού έθνους.
Ο δεύτερος μυστικός στρατός προέρχεται από την εργαλειοποίηση του θρησκευτικού φανατισμού και χρησιμοποιεί ως μανδύα και πρόσχημα την ενίσχυση του θρησκευτικού τουρισμού σε ευαίσθητες περιοχές, οι οποίες εντοπίζονται στο Ισραήλ.
Προ ημερών σε ομιλία του ο Ερντογάν προσκάλεσε όλους τους μουσουλμάνους να επισκεφθούν το τέμενος Αλ Ακσά προκειμένου να τονίσουν και να διαδηλώσουν υπέρ του ισλαμικού αυτού μνημείου – από εκεί ξεκίνησε και η πρώτη Ιντιφάντα – ασκώντας πίεση στο Ισραήλ, το οποίο καταπιέζει τους πιστούς μουσουλμάνους συμφώνως με τον Τούρκο πρόεδρο.
Η νέα αυτή τακτική είναι εξαιρετικά επικίνδυνη καθώς μπορεί να παράξει άμεσα αποτελέσματα, εάν δεκάδες χιλιάδες (ίσως και πολύ περισσότεροι) μουσουλμάνοι από πολλές γειτονικές και μη χώρες αρχίσουν να πραγματοποιούν προσκυνηματικά ταξίδια με την βασική όμως τώρα διαφορά, ότι θα εντάσσονται ακουσίως ως εργαλεία της νέο-οθωμανικής πανισλαμικής εξωτερικής πολιτικής.
Η ευκολία με την οποία μπορεί να προκληθεί μια μείζονα περιφερειακή κρίση από την «αυθόρμητη» εκδήλωση διαφόρων πιστών και την ισραηλινή αντίδραση που θα προκύψει ένεκα αυτής είναι σαφές πως όλοι κατανοούν.
Αυτή η μορφή εργαλειοποιήσεως του θρησκευτικού ζήλου υπέρ της διασώσεως των απωλεσθέντων ισλαμικών ιερών τόπων και προσκυνημάτων δεν θα πρέπει να μας ξενίσει εάν εφαρμοστεί και στην χώρα μας. Εκτιμάται ότι είναι θέμα συγκυριών και προτεραιοτήτων της νέο-οθωμανικής γεωστρατηγικής.
Οι δύο αυτές δυσκόλως ανασχέσιμες «στρατιές» συναποτελούν τα νέα όπλα αποσταθεροποιήσεως, τα οποία ενέταξε στην φαρέτρα του το καθεστώς Ερντογάν στο πλαίσιο της κυοφορουμένης νέας εξωτερικής πολιτικής/οράματος 2023. Ελλάδα και Ισραήλ ως οι κύριοι αρχικοί ΑΝΣΚ της Τουρκίας οφείλουν να συγκροτήσουν κοινές ομάδες εργασίες σε πολιτικό, διπλωματικό στρατιωτικό καθώς και σε επίπεδο μυστικών υπηρεσιών με στόχο την αντιμετώπιση της αναθεωρητικής τουρκικής γεωστρατηγικής.
Η συγκρότηση ενός Συμβουλίου Ασφαλείας και Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος Κύπρου Ισραήλ (σε πρώτο στάδιο) με την συμμετοχή ως παρατηρητού των ΗΠΑ θα πρέπει να εξετασθεί με την δέουσα σοβαρότητα.
Τα βλήματα stand off τύπου SOM, τα οποία συμφώνως πληροφοριών σχεδιάστηκαν και με πακιστανική αρωγή, όπως και οι βαλλιστικοί πύραυλοι Yildirim III και οι νεώτερες εκδόσεις αυτών μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές με βεληνεκή τα οποία φθάνουν στην Αδριατική αλλά και μέχρι το Σινά.
Όμως πολύ πιο αποτελεσματικά και δραστικότερα από πλευράς αποτελεσμάτων είναι οι εργαλειοποιήσεις και οι κατευθύνσεις των δύο προαναφερομένων «μυστικών στρατών», οι οποίοι αντιμετωπίζονται μόνο μέσω συντονισμένης, συνδυασμένης και αποφασιστικής σε πολιτικό και επιχειρησιακό επίπεδο κοινής δράσεως.
Την συγκεκριμένη τουρκική στάση οφείλουμε να αναδείξουμε εκ νέου και να καταγγείλουμε προς τις ΗΠΑ και την Ρωσία. Ο γεωπολιτικός χρόνος δεν είναι γραμμικός. Διαστέλλεται και συστέλλεται κατ’ αναλογίαν με τις εξελίξεις. Υπό αυτό το πρίσμα ο μετρήσιμος χρόνος της ερντογανικής Τουρκίας ομοιάζει με εκείνον κλεψύδρας της οποίας η οπή μετατρέπεται σε χοάνη…
*Ο κ. Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος είναι Δημοσιογράφος-Αμυντικός αναλυτής
αναδημοσίευση από Defencepoint
